- concava
- con-căvus, a, um, adj., hollow, concave; arched, vaulted; bent, curved:II.
cymbala,
Lucr. 2, 619; cf.:concava aera,
Ov. M. 4, 30:loca terrae,
Lucr. 5, 1255:altitudines speluncarum,
Cic. N. D. 2, 39, 98:saxa,
Verg. G. 4, 49:vallis,
Ov. M. 8, 334:bracchia Cancri,
id. ib. 10, 127;15, 369: jugula,
Cic. Fat. 5, 10:manus (opp. plana),
Sen. Ep. 56, 1:dentes,
Plin. 11, 37, 61, § 162:folia,
id. 16, 24, 38, § 92:aqua,
swelling, Ov. Tr. 1, 11, 20:puppis,
id. F. 4, 276:vela,
id. H. 6, 66:ulcus,
Scrib. Comp. 238.—Subst.: con-căva, ōrum, n., hollow places, hollows (postclass.), Claud. III. Cons. Hon. 47; Lact. 7, 26.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.